Zaterdag 12 april. Om 05.50 uur gaat de wekker en stap ik uit mijn bed. Na een snel ontbijt stappen we in de oude diesel van Bert die al bijna 400.000 km heeft "gelopen". We rijden richting Lagaos da Santo André. We zien onderweg al snel meerdere blauwe eksters en een steenuil die bij een tegelbedrijf bovenop een stapel tegels op de uitkijk zit.

Even buiten Vila Nova de Santo André nemen we de rotonde en slaan af richting kust. We stoppen eerst bij een waterreservoir waar boerenzwaluwen op een draad zitten te poetsen, een roodborsttapuit met voer in zijn bek tussen de katjes van een wilgje landt en paartjes tafel- en krooneend rustig rond zwemmen op het kalme water.

Met enige moeite ontdekken we ook nog een aantal purperkoeten, die echter met hun jongen verborgen tussen de rietstengels blijven.

We gaan op zoek naar een kuifkoekoek, maar die laat zich niet zien. Wel zien we een kuifleeuwerik, een Iberische klapekster en een snor die luidt zit te zingen.

De tweede stop is bij Percurso do Salgueiral da Galiza, waar ik een argusvlinder zie vliegen, een soort die in Nederland niet algemeen meer is.

Het is een moerassig gebied waar je over vlonders op diverse plekken kan komen.

We gaan naar een vogelkijkhut die uitkijkt over een plas. We zien een purperreiger en de koereiger vliegen en aan de grond zitten nog meer purperreigers.

Het purper van de purperkoet kan me net iets meer bekoren dan dat van de purperreiger, hoewel die soort ook fantastisch mooi is.

Een jagende ooievaar kan me ook wel bekoren.

Op de terugweg naar de auto fotografeer ik nog een prachtig vers exemplaar van het Moors dambordje.

We rijden noordwaarts naar de Lagao de Santo André, een lagune met duinen, slikken, heuvels en mooie begroeiing. Onderweg ernaartoe zien we veel bijeneters. Helaas vooral op de elektriciteitsdraden.

Op het gebouw naast het bezoekerscentrum zien we een steenuil zitten. Hij heeft een prooi in zijn bek, dus zal er ook wel een nest zijn. Omzichting loop ik om het gebouw heen, maar als ik het dak in beeld krijg, is de steenuil al gevlogen. Plotseling vliegt er ook een hop voorbij en in de lagune zitten veel steltkluten en ook een paar grote sterns. Te ver weg voor een foto, maar we komen hier nog vaker denk ik.

Bert laat ons diverse orchideeën zien, waar vooral een paar anderen van ons groepje blij mee zijn. Toch vind ook ik ze wel mooi . Hierboven zien we een veld vol met vlinderorchissen.

Bruine orchidee en paarse aspergeorchis

Vlinderorchis en spiegelorchis

Terug bij Monte Horizonte zetten we koffie en thee en drinken die op het zonnige terras op. Daarna lunchen we met een gebakken ei of een geklopt ei met tomaat of bacon.

Na het eten lopen we een flinke ronde over het terrein.

De vogels laten het behoorlijk afweten, maar met wat planten, zoals het kaasjeskruid, een gele kustspanner, een Iberische meerkikker, een muurhagedis en een prachtige oliekever is het rondje toch nog interessant.

Een sneaky kleine zwartkop laat zich eerst alleen horen, dan laat hij zich zien door de verrekijker, maar een foto maken lukt niet. Een roodstuitzwaluw die modder komt halen in een plasje werkt beter mee.

Nog een foto maken van een groot koolwitje en daarna terug naar de huisjes, thee drinken, plannen maken voor morgen, het verslag maken en foto’s uitzoeken. 

We eten in restaurant O Parque aan de noordkant van Santiago do Cacém. We zijn er om 19:00 uur en dan blijken ze nog niet open. Portugese tijden voor het diner zijn later, daar moeten we aan wennen. Eenmaal binnen mogen we niet a la carte eten, maar is er al voor ons beslist voor het hoofdmenu. Het zijn gekke stukjes krielkip volgens Dick, maar wij vinden ze lekker krokant en ze smaken goed, net als de tomatensalade en natuurlijk ook de patat. Het allerlekkerst is echter het heerlijke romige toetje dat Dick en ik hebben gekozen.
Terug in het huisje gaat Marianne op tijd onder de wol en de rest gaat kaarten. Pesten is een eenvoudig spel, maar het is gezellig en het zit vooral mij niet tegen. Morgen gaan we de eerste route zelf rijden. Ik ben benieuwd.